Weet je wat mij ook echt blij maakt? Dat is dat ik met mijn klanten een heel open verstandhouding heb. Dat zij open, eerlijk en oprecht zijn naar mij toe, en vice versa. Als je het over zo'n persoonlijke dingen hebt, dan zou het voor mij ook gewoon niet kloppen om dat op een afstandelijke manier te gaan benaderen. Maar bon, hoe ik daar nu opeens bij kwam om dit te vertellen? Wel, door een open en eerlijke reactie die ik onlangs kreeg van een klant. Ze vertelde mij: "Op voorha

Soms kan ik het zelf bijna niet goed geloven. Hoe mijn klanten op korte tijd al zo'n grote sprongen maken. Want het gaat hier niet over koetjes en kalfjes. En over dingen die we kunnen veranderen door "d'er ons gewoon efkes aan te zetten en het te doen". Neen neen, het gaat hier nog wel altijd over een kinderwens, die een heel centrale plek inneemt in je leven. En over heel veel verdriet, als blijkt dat die kinderwens niet in vervulling gaat. Die kinderwens raakt namelijk vee

Vandaag de verjaardag van mijn allerliefste mama. De vrouw die mij het leven heeft geschonken. Mijn 'mama'. Ja, zo mag zij zich noemen. Maar ik weet ook dat haar verlangen om zich ook 'oma' te mogen noemen minstens even groot is. Ongewild kinderloos zijn, het treft niet enkel jou en je partner maar ook de mensen die dichtbij jou staan. Ongewild kinderloos zijn, het is niet gebonden aan één bepaalde levensfase maar het gaat ook een leven lang met je mee. Vandaag ben

Tranen tijdens mijn verjaardagsweekend. En de krop in de keel. Mama worden was mijn grote droom. Maar ook gisteren op mijn verjaardag waren ze er niet. Ze. Onze kindjes die zo gewenst waren. Onze kindjes die 's ochtends vol enthousiasme de slaapkamerdeur zouden openzwieren. Die "gelukkige verjaardag, mama" zouden roepen terwijl ze op het bed afgerend komen. Die me met blinkende oogjes, een smile tot achter hun oren, en zo fier als een gieter hun knutselwerkje zouden geven. Ze

Leef jij ook op automatische piloot? Ik had het er gisteren nog met een collega over. We hadden samen afgesproken om te werken aan onze voordracht die we binnen enkele weken gaan geven over fertiliteit en onvervulde kinderwens. We waren aan het terugblikken op hoe het bij ons allemaal gelopen is. Over hoe we maar verder gingen en door deden, dag na dag, week na week, maand na maand, jaar na jaar. Hoe we op die automatische piloot leefden. Of zeg maar overleefden. Achteraf be

'Gevoelige snaar vragen' Van die vragen die een gevoelige snaar kunnen raken? Die heb ik ook hoor. Ik mag dan wel redelijk 'ver' staan in mijn eigen proces, ik ben - gelukkig 😉 - ook 'maar gewoon'. "Hebben jullie kindjes?" of "'t Is misschien een persoonlijke vraag maar hebben jullie ooit adoptie overwogen?" of "Hoe lang zijn jullie bezig geweest?" of "Ben jij ooit zwanger geweest?" of "Zijn jullie nu écht volledig gestopt?" Dat zijn voor mij ondertussen al vrij '